Uzak diyarların hasreti sarar içimizi
Yeni hedefler koyarız yüreğin ateşinden.
En zor vedaları kuşanarak Başlar yolculuklar,
Hatıralar bağlanır nesilden nesile…
Bahardır yeni bir mevsim vardır,
Kiraz çiçekleri, erik beyazı
Sonudur mavi göklerle buluşmanın.
Hasret dağları sarar,
Hüzün kokar gün tükenir.
Veda vakti gelir duruşun varsa.
Var olmanın özüdür hicret, Sıkılmışsa yumrukların Heybetin söker korkuları.
Yeniden toplanır veda yükü,
Ben buyum diyene sefer bitmez,
Yeni baharlara son kez bakarak…
Bir gün zirvelerden dönüp baktığında,
Erik ağaçlarının kavrulduğunu görürsün.
Bahar çiçeklerinin kefen olduğunu bilir misin,
Kiraz çiçeklerinin ağladığını bilir misin,
Can havliyle koşmak nedir bilir misin,
Ayrılık nedir bilir misin …
Kefen kucaklayan alevler içinde
En zor vedaları yaşayarak…
Öyledir,
Karlı dağların başı yuvan olur,
Yanında bir umut, ta öteler içinde.
Bir ateş düşer yüreklere…
Yolculuk başlamıştır
Toprak kokan ellerle. Sıkılmış yumrukların öfkeni tutar.
Sen oradan ben buradan,
Hasretler ay ışığında paylaşılır.
Belki bir gün kavuşmanın özlemiyle
Güneşi eskimiş toprağımda
Bu kaçıncı vedadır.
